تعیین الگوی بهینه کشت با استفاده از رویکرد چندهدفه فازی برای شهرستان شیروان

ناپایداری طبیعت و ماهیت متغیر و غیر قابل پیش بینی پدیده ها و حوادث طبیعی شرایط ویژه ای را برای بخش کشاورزی ایجاد می کند که باعث شده فعالیت کشاورزی با عدم قطعیت مواجه شود. هدف از این پژوهش تعیین الگوی بهینه کشت شهرستان شیروان در شرایط عدم قطعیت است. به این منظور از روش برنامه ریزی آرمانی فازی استفاده شده است. دوره مورد بررسی سال های زراعی 86-85 تا 89-88 است. در این پژوهش، آرمان های لحاظ شده عبارتند از: زمین زراعی، سود، هزینه های تولید، تولید محصولات و آب مصرفی. مقادیر مورد انتظار این آرمان ها از طریق پرسشنامه و مصاحبه حضوری با کشاورزان به دست آمده است. برای تعیین الگو پس از جمع آوری اطلاعات از منطقه مورد مطالعه، نتایج با استفاده از بسته نرم افزاری lingo به دست آمده است. در پایان نتایج به دست آمده از الگوی برنامه ریزی آرمانی فازی با الگوی برنامه ریزی آرمانی قطعی و الگوی فعلی منطقه مقایسه شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد، الگوی برنامه ریزی آرمانی فازی نسبت به الگوی قطعی به الگوی فعلی منطقه نزدیک تر است. در این الگو جز آرمان آب مصرفی، دیگر آرمان ها تا حد زیادی برآورده می شوند. الگوی برنامه ریزی آرمانی فازی نسبت به الگوی برنامه ریزی آرمانی قطعی درصد بیشتری از آرمان ها را پوشش می دهد. در هر دو الگوی آرمانی فازی و آرمانی قطعی ذرت علوفه ای از الگو حذف می شود. الگوی آرمانی فازی به دلیل تنوع کشت دارای ریسک کمتری است و کشاورزان الگوهای با ریسک کمتر را بیشتر می پذیرند.